Bizden Saydığımız Onlar... Şiiri - Ulvi ...

Sözleriyle fiilleri bu kadar ayrı;
Başkasına rastlanmaz onlardan gayrı...
Sözde insan sevgisi dolu içleri;
Acımadan öldürürler, ayırmazlar hasta, sayrı...

Demirden, tunçtan;
mermerden katı beyin...
insanlıktan ne anlarmış
varın bunu siz söyleyin...

Başlık alır, kızını satar
bırakmaz kızı gönlüne...
başkasına gönül verse
hükmeder ölümüne...
Memleketin kânunu var
ona uymaz, dinlemez
illâ kendi öldürecek
başkasına izin vermez
nerde bulsa öldürür
en yakını da olsa

Kan davası halledecek
acımasız bu katil
bu ölüm makinesi
aslâ unutmaz
aslâ eylemez tatil...
İnsanı çok sevenler
demez, olur mu katil...

İşine gelen fikre
bokböceği misali
atılır isteklice
Eşinir o tezekte
İşine gelmeyen fikir
en güzel en âli olsa
okumaz, dinlemez, duymaz
ona göre değersizdir
tezekteki tadı bulmaz...
Gözü her dem isyandadır
yakmak, yıkmak gâyesi
kanla, kinle, ihanetle
örülüdür tüm mâyesi
bir de insancıl geçinir
bu bakarkör siyâsi
yalandır sermâyesi...
Kardeş dersin inanmaz
sanki çıkmış mermerden
yalandan atıp tutar
insan denen değerden...

Gâvurlardan yardım görüp
devletine karşı çıkar
ortalığı yakıp yıkar
oyar kardeşin gözünü
er geç devleti de bıkar
zulümle tamamlar sözünü...
o hâinliğe meyleder
kin ve haset artar gider
PKK, KCK daha bilmem ne
kolayca ayrı devlet kurmak ister...

Akıllılar çok düşünmüş:
Onlarla anlaşmak mümkün değildemişler...
yaşadıkları yerleri de:
Çıban başı diye tarif etmişler
çok doğru söylemişler...
İnsan sevgisini her dem terennüm edenler
isterler ki her türlü ihanette bulunsun
kimse ses çıkarmasın
kimse engel olmasın
söyle nerede bolluğu
kanlı, kirli bu atlasın...?

Dünyâ tehlikelerle dolu
kardeşçe yaşamaktır insanlık
yaşamak çok zor, kazık
haklı ölene acımam
kurunun yanında yaş da yanar
yanarım onlarla ben de
yazık, çok yazık...
Tarihin başına belâ
ne denir bu ayrılıkçı insanlara...?

Bu kavmin tek yıldızı var
müteşekkir İslâm dini
ben de över hep anarım
o yüce insan
SELAHADDİNİ...