Bizden Büyük Şiiri - İbrahim Tolga Özsoy

Bizden büyük…

Bir perde uçuşur vücudunun siluetinden sıyrılıp
Gece soğuk hava sıcak bedenler terli
Dudaklar birleşirmiş güzel bir şarabın uykusundan uyanıp
Çok kirli bir aşkmış bu toplamımızdan misliyle misli

Diyorlar ki biz yokmuşuz hiç olmazmışız görülmezsek
Sen bir beni, ben bir seni görürken nafile
Bizden önce hiçbir şey var olmamış demek
İnanır mı dersin bu karanlıklar inanır mı bize?

Gelgitler kumsalı vurur gibi gecenin ışıkları gidip gelir
Sen korkarsın gözün kapıda, ben ben miyim yoksa bir hain mi?
Bir dokunurum inanmak istersin bir bırakırım kaçasın gelir
Bu aşk bizi aşar toplamımızdan misliyle misli

Bir uçurumun kenarında saçların uçuşurken gülümsersin
Sarılırım sana düşeriz döne döne o güzel şarabın uykusuna
Nasıl bir intihardır güle oynaya sevişirsin
Sonra ağlarsın, kapanırmış Cennetin kapıları sen ağlayınca

İşte böylece karışırmış mutluluk acıya gözyaşı gülümsemeye
Sormadan girdiğimiz kapı kimin cenneti kimin cehennemi?
Girerken görmezlerse yanmaz bir aşk mıyız? Ya görmezlerse?
Yasak değil bu hayır, hatta bu aşkta biziz tanrı misafiri

Ve bu şarapla kutsuyorum o zaman ben günahları
Yatırıyorum seni sudan çıkmış kollarıma fısıldıyorum usuldan:
Biz; günahkar bir dinin günahından aforoz edilmiş aşıkları
Tanrı bizi affetsin varsa eğer ve büyükse bu aşktan

İbrahim Tolga Özsoy
13/04/2017