Bizde Vardık Şiiri - Tekin Bekar

Hep karavana attık hayatta...
İnandığımız hayaller, sefil oldu. Bir bir eriyip, yüreğimizden akı(p) gitti.!
Oysa, ne umutlar besleyip takmıştık peşine dünyanın,
koca koca sevdaları küçültüp, yüreğimize sokuşturmuştuk...Belki ağrısı da, sancısı da,
bu yükten idi...!
Birileri duyar belki sesimizi dedik duyurmaya çalıştık...Bağırdık, bağırdık, bağırdık...
Ne sese gelen oldu, ne de cevap veren. Anlatamadık, anlayacağın derdimizi
elemimiz-i içimize attık. Tarif ise eğer; dert üstüne dert sokuşturdu-k yüreğimize bir kez daha.
''Gülüşlerimizi'' toplasak ağladığımızın üçte-biri etmez.Arkadaş o yüzden üçün birini aldık hayattan.
iki kuruşluk hayata, bizden beş kuruşluk değer vermemizi istediler...
Hep alacaklı kaldık üç kuruş....Ama, hiç tahsilat yapacak kimseyi bulamadık.
Anlayacağın bizim gözümüzde iki kuruş bile etmedi dünya....! ! !
Yüreğimiz parçalana, kırıla, kırıla bizde kırmayı öğrendik.!
Parçalamayı öğrendik.!
Yalınızca kendimizi...

Sanki biz yoktuk, yada görünmez olmuştuk. Değer veren de çıkmadı, sahip çıkanda olmadı.
Ne yapmak istediysek hayatta ''engel'' vardı önümüzde
Düşünüyorum da asıl ''engelli'' olan bizdik.
Yaşlandıkça ağrısı dahada arttı. Çekilmez olmuştu hayat be...
Dönüp bakınca maziye, hep bir şeyler istenen biz olmuşuz. İsteklerimizi dahi anlatamamışız yada cümleye başlamadan büyük çığlık ile susmuşuz.
Susmuşuz, vazgeçmişiz,kırılmışız,yaralanmışız. Hesabını bile sormamışız. Umut ile Ümit ile sabretmişiz, beklemişiz...
Şimdi sıfatımız da kalan çizgiler geçmişin izleri değil mi?
Bizim selamız baştan okunmuş namazımız baştan kılınmış arkadaş...
Bir tek mezarımız belli değildi.
Neresi mi?
Bizde bilmiyoruz.
Vasiyetimizdir
Hayattan alacaklı kaldığımız üç kuruş ile mezar taşımıza;
''BİZDE VARDIK'' yazsınlar...! ! ! olur mu...?