Biz üşüyünce anlarız üşüyenleri

Ayağı basar taş zemine yalın
ki ayakta ne bir lastik pabuç
ne de nalın

penceresiz havasız bir oda
odada ikizler uykuda
anaları taş kaynatırken suda
kilerde fareler pusuda

yemiş bitirmişler köyden gelen son kalan peyniri de
kalpleri de üşür bu üşümüşlükde
bir Allah'ın kulu çalmaz kapılarını
biz ki üşüyünce anlarız üşüyenleri
yırtık yamalı yırtık yenleri
anaları taş kaynatır suda

bebe bu et yemez ot yemez süt lazım
çekilmişse sütü ananın yokluktan

oysa ki nice sütü bozuğun sofrasında
hani derler bir kuş sütü eksik

o da hayalleriyle karnını doyuran
biri tarafından
bulup buluşturulur

her zaman biri yer
biri bakarken kopmaz kıyamet
onlar da başka türlü doyar iki şak şakla

18/Nisan/2014/Cuma/Bodrum

Yüksel Nimet Apel