Biz Susarak Konuştuk Şiiri - Reyhan Sur

son kez giydim siyahlarımı
dağlar eğilip secdeye durdu
zenci bir ispinozla söyleştik geceler boyu
tözünü topladık ölü sarmaşıkların
siyah kumlar içinden
sevgi duvarına tırmanırken
mavi denizlere yaktık şamdanımızı
uyandı Hypnosh

hasret nöbetçisi ay
kaya mezarları önünde bulutların
volta atıyordu başkaldırıp güneşe

yıldızlar
göklerin seyirdeki uç beyleri
devrik gözlerinden
ıslak küflü devr-i amber çiçekleri döktüler

pervane döndük ankanın omuzlarında
ateşe doğru
vur kaç şimşeklere inat
yıldırım düştük tanrıların ölü beyinlerine
rüküş gecelerine inat tanrıçaların

yeni bir gün geldi dünyama tan içinden kayarak
gözlerimde yağmur duası bereketi
ellerimde sekiz bin yıl öncesinin asma yapraklı çelengi
bir kadehe sığdırdım güncemdeki mevsimleri

biz susarak konuştuk ispinozla
aşk alnımızdan öptü…

(su)