Biz onu hiç anlamadık!

Gözlerimi
Uyku tutmayan
Ne sancılar nüfus ediyor

Dilimin ucunda
Beklettiğim oysaki
Yalnızca senin adındı

Senin adına
Melalimde kurmuş
Olduğum cümleler
Bir aman vermiyordu
Sabrımı oldukça tüketiyordu

Çıkmak istiyordu
Hayatın imbiklerinden
Bir hışımla tutunarak
Hikâyeler anlatacaktı sana
Bir bir hiç durmaksızın

Uzak kaldığı
Merakın fevkinde
Yaşadığı serencamı
Hasretin elinden almalıydı
Artık bir daha vermeden

Senin sevdiğin şiirler
Bazen de mırıldandığın türküler
Düşüncelerinle resmettiğin
O silinmeyendi güzellikler

Yüreğimde
Hissettiğim sadece
Onunla hemhal ettiğim
Şimdilerde ben ne kadar
Keyifliyim çünkü seninleyim

Hani sineden
Sabrı alıp götüren
Kuru ayazlar var ya
Yanmayan ocaklarda aç
Sefil bir odada uykular kalsa

Tütmeyen bacalarda
Yorgansız sabahlarda
Uyanılır ya
Sanki yaşamak
Onu anlamak
Hayatı kucaklamak canla

Ne ağaçlar
Ne de bir zamanların
Güzelliğinde yapraklar
Sana gelmek için mi dalları
Bıraktılar tüm uçan o kuşlar

Karlar dahi
Kararmaya yüz tuttular
Sevinç mi umuttular
Mezarlar nazar edenlere
Anlatırlar altında topraklaşanlar

Ey sevgili
Sen sevsen de
Sevmesen de ne
Çıkar ki artık
Biz seninle toprak için
Aynı mazide yaşayan bir kandık

Kalktık
Halkalandık
Anlamak için
Bu zamanları yaşadık
Aşk içinde saklı kaldık halada
Onun yüceliğini anlamadık