Ben hep böyle zamanlarda ölüyorum.
Tenim böyle zamanlarda kuruyup parçalanıyor.
Zembereğin boşalışına tekabül eden zaman bu...
Kan suskunluğunda bir kırmızılıkla geceye sızıyorum...
Ben hep böyle zamanlarda susuyorum.
Senin iliklerindeki sızlayış bu aslında,
Aslında sen ölüyorsun!
Ben buna dayanamayıp silikleşiyorum...
Sevgilim...
Biz ölüyoruz...
Ve ikili bir katliama dönüşüyor koşar adım şehri gezen ayaklarımızın su toplayan tabanları.
Ser sefilliğin mor dağlardaki ıslığı bu...
Böyle bulanıyor işte su...
Kayıt Tarihi : 28.5.2011 01:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!