Biz Olmak... Şiiri - Tevfik Pekel

Bir yalnızlıkta yaşadık seninle;
Yıllardır, ayrı şehirlerde...
Birbirinden uzakta, farklı hayatlarda.
Belki güldük, belki ağladık bazı zamanlarda.?
Sen; karlı sokaklarda yürürken,
Ben sırılsıklamdım yağmurlarda...
Senin; sokakların soğuktu,
Benim yüreğimse, insanlara.!
Kalabalık bir yalnızlıktı oysa,
Bölünmüş ruhların arasında...
Bir sen, bir de ben vardım,
İkili yalnızlığın ortasında...
Uzattım ellerimi karanlığa,
Dokunabilmek ve tutunabilmek için yalnızlığında.
Senin korkularına,
Benim, seni arayışlarıma...
Ve bölünmüşlüğün, dayanılmaz acılarına...
Sen ve Ben olmalıyız aslında,
Biz olmak için karanlıkta,
Bir ışık olmaya...!

Ağustos 2012- Bodrum