Biz olalım!. Şiiri - Veysel Kimene

Annem güneş ışığına bakmamamı söylerdi,
O hatayı çoktan yaptım ben,
Elimde değildi!..

Zira; saçları okyanusa vuran güneş ışığı gibi parlıyordu,
Tutamadım kendimi bir defa!..

Gökyüzü gibi berrak, mükemmel saçlar, mükemmel yüz,
Onda var ise, kabahat bendemi?..

Hayalimde onunla çok konuşma yaptım,
Ve aşkı; zamanın hızla geçmesini sağladı...

Bizi birbirimize bağlayan o nehir, Dicle, ilişkinin kendi olup çıkıyor!..

Bir insanın yıkılmaması,
Aşkındandır,
Gördüğü, sevdiği, insanın yüzündendir,
Çünkü onun aşkı, fırtınalara karşı kum torbasıdır...

Merakın ve gizemin doğal kaynağı olmuştu,
Bu sayede,
Kusursuz halde!..

Bir saniye için ben
..........
..........