Biz Okula Giderken Şiiri - Nurettin Sevim

BİZ OKULA GİDERKEN

Biz okula başlarken; babamız öğretmene.
Yaramazlık yapıp ta öğretmen dövse bile.

"Etleri senin olsun, kemiği benim."derdi.
"Öğretmenin vurduğu yerde güller biterdi."

Annemizin elinde; süpürge, terlik, maşa.
Terbiye aracıydı(!) Bakmazdı yaşa, başa.

Ne moraller bozulur, psikoloji ne de.
Hiç şikayet etmezdik.mutluyduk biz yine de.

Siyah önlükler giyer, beyaz yaka takardık.
Sınıfın sobasını, nöbetleşe yakardık.

Saat kaçtır bilmezdik erkenden gelirdik biz.
Keraat cetvelini ezbere bilirdik biz.

Çantamız yoktu bizim bezden torbamız vardı.
Herkes kitaplarını bez torbaya koyardı.

Süt tozundan yapılmış sıcak sütü içerdik.
Teneffüste oynarken kendimizden geçerdik.

Gaz lâmbası altında dersimizi yapardık.
Odamız yoktu bizim bir odada yatardık.

Bazı akşam birlikte darılar patlatırdık.
Kestaneler pişirir masallar anlatırdık.

Ne Bilgisayar vardı, ne Telefon ne Tablet.
Televizyon da yoktu.Ne Google ne İnternet.

Biz okul yollarında tek başına yürüdük.
Yokluklar içersinde ama mutlu büyüdük.

Bizler öğrenci idik, öğretmenler de Kral.
Bizler öğretmen olduk tersine döndü kural.

Nurettin SEVİM