Ne vardı böyle çekip gidecek
Atomu parçalayacak değildik ki
Umrumuz damı sanki
Bu koca kirlenmiş
Kokuşmuş dünya
Ne vardı bizi bizden edecek
Senli yalnızlık çok zor
O kadar çaresizim ki
Ne yana dönsem sen varsın
Elimde telefon
Sürekli seni izliyorum
Telefon ne kadar kötü icatmış
Bu durumlarda
Sürekli görüyorum
İç sesim ara diyor
Konuş iyi gelir yapma bunu
Kendine
Bense neyin gururunu yaşıyorum
Arayamıyorum Şiir kokulum
Şu düştüğümüz duruma bak
Bak işte
Sen bir sebep söyle
Yada bir nokta koy
Ne sen nede ben
Koyamıyoruz bir nokta
Canımız çok yanıyor
Çok yorgunum
Çok
Ne zaman dinlenecek vücudum
Bu yorgunluk nere kadar
Devam edecek
Uyku yok
Huzur yok
Gün batınca kayboluyorum
Yalnızlığın deminde
Canım acıyor
Bunu sende biliyorsun
Dik durmak tan usandım
Neyin dik duruşu bu
Her şey ortada
Köpek gibi seviyorum seni
O kadar sadık
O kadar açık ve net
Keşke onlar o canlılar gibi
Olsaydım diyorum
İnsan bir hayvanı imrenir mi
İmreniyor işte
Benzetecek çok şey var
Bir yanı eksik olunca insanın
Gözlemlemeleri de bir başka oluyor
Saat gecenin 03 ü
Uykusunda insanlar
Bir yanım eksik
Bir yanım soğuk
Ocak ayının ayazı
Üstümden geçiyor
Bu kadar mı buza kesti
Her şey
Ocak ayı kadar soğuk
Söyle şiir kokulum
Hadi sen söyle
Biz sevgili
Biz
Biz neden eksiğiz
Hüseyin Erdinc
Kayıt Tarihi : 15.2.2022 21:55:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!