Kimi an sebebsiz üşü(tü)lür insan,
Gıymatını bilsin diyerek, ısınmanın,
Yetinememenin sonu yok sınanmanın,
Mevla, dolu şükür, boşu bilen eylesin.
Hayatla iç içe geçmiş neşe ve hüzün,
İnsana büyül desen, bak evrenle bütün,
Okyanuslarda bir katre kadardır cürmün,
Mevla, damlada dalgayı gören eylesin,
Bağlarda habbeyiz dolduk şaraben küpün,
Sadağın nedir ki? altın taş mı yükün?
Haki-kat dış içe geçmiş ve büklüm büklüm,
Mevla, içinde ki beni, duyan eylesin,
Özvecan bindim SIR'atın eşiğindeyim,
Hafsalar almaz, torunun beşiğindeyim,
Ben seninle aynı(a)anda hem de düşündeyim,
Mevla sürette, sireti gören eylesin,
ÖZ ve CAN
Özcan KurtKayıt Tarihi : 7.1.2024 23:30:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Spritüel
![Özcan Kurt](https://www.antoloji.com/i/siir/2024/01/07/biz-kimiz-61.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!