Biz ikimiz vardık Şiiri - Sumeyye Öztürk

Evrenin sustuğu yerde biz vardık.
Onca insanın konuştuğu dil başka,
Bizim konuştuğumuz dil bambaşkaydı.
Sadece bize özel,bizi anlatan sözler vardı.
"Sen" ve "Ben"
Biz İKİMİZ vardık...

Beraber olduğumuz yerde.
Dünya derin huşuda.
Kuşların sesi,gökyüzünün rengi.
Teneffüs ettiğimiz havanın kokusu bile bir başkaydı.
"Sen" ve "Ben"
Biz İKİMİZ vardık...

Ellerimiz birleştiği yer,
Dünyanın tanımınıydı
Güneşin doğuşundaki ışığımız bi başkaydı.
Gezegenler bile bizi kıskanıyordu.
Gecenin sessizliğinde.
"Sen" ve "Ben"
Biz İKİMİZ vardık...

Kalabalık caddeler,
Trafikde bekleyen arabalardan çıkan korna sesleri,
Metrobüs önünde bekleyenler.
Onca sesin arasindaki sûküt bizdik.
"Sen" ve "Ben"
Biz İKİMİZ vardık...

Hiç birşey korkutamazdı,
Omuz omuza verirdik biz.
Kimsemiz yoktu,Ama biz bütündük.
Kimsenin bilmediği başka bir dünyaydık.
Tozpembe hayallerimiz yoktu,
Hayallerimizin içinde var olandık.
"Sen" ve "Ben"
Biz İKİMİZ vardık.

Kurduğumuz her cumlede.
Yazdığımız her bir satırda.
Tutkuyu anlatan şiirlerde.
Gölgemizle yürüdüğümüz yollarda.
"Sen" ve "Ben"
Biz İKİMİZ vardık...

Muziğe ihtiyacımız yoktu.
Bizim sessizliğimizdi en guzel melodi.
Aşkın,tutkunun tarifinde.
Sükutun olduğu heryerde.
"Sen" ve "Ben"
Biz İKİMİZ vardık..
Sadece İKİMİZ..