Biz hiç yalnız hissetmedik ki kendimizi.
Yağmur olup dost yüreklere aktık,
Çiçeklerin tüm renklerini nakışladık,
Grileşmiş gözlerin unuttuğu yaşama.
Tenimize değen bir damla yağmurun
Ilık bir dokunuşu gibi insanın yaşama,
Yaşamın insana dokunuşu olduk.
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
