Biz Gönül Adamıyız Kızım Sen Anlamadın

Şiirin hikayesi:
Ben onu bulmadım o beni buldu.

Bu gurbet ellerinde bir başıma yaşarken
Gözü gözüme değdi bana doğru koşarken
Yüreğimi uzattım bilemedim deşerken
___Senin o taş kalbini keşke sevmez olaydım
___Melek gibi yüzünü tanımadan öleydim.

Ağzı biraz bozuktu merhameti yok idi
Ne yaptıysam olmadı bildiğini okudu
Haksızlık yapa yapa vuruyordu tokadı
___Olmaz olsun bu kader canımdan da bezdirdi
___Her fırsatta yeniden kurşunları dizdirdi.

Sekiz yıl böyle geçti dayanmaya çalıştım
Kol kola giremedik yapayalnız dolaştım
Yüreğim kanıyorken diyemem ki alıştım
___Kara kışı yaşadık bize gelmedi bahar
___Kalmadı yaprağımız döküyordu sonbahar.

Mutluluk bana haram o yanımda olunca
Her gece nefretini biraz-biraz salınca
Ne desem de boş ona, sivri dili kalınca
___Dediğimi tutmadı bir de tersini yaptı
___Doğruları çarpıtıp eğri yollara saptı.

Adam gibi adamdım ara sıra fark etti
Gözü yükseklerdeydi kaşlarını çok çattı
İşine gelmeyince en sonunda terk etti
___Ben gönül adamıyım boşa cebime baktın
___Allah doyursun seni bu yuvayı sen yıktın.

(Polat Tek)
27 Ekim 2o16
akşam /akşam