”Biz Gever’li Çocuklarız”

”Biz Gever’li Çocuklarız”

Bizim aç büyüklerimiz vardı.
Bir de asla doymasını beceremeyen,
kedilerimiz vardı.
Topraktan yapılmış derme, çatma
damlarımızda.

Çocuktuk daha! …
Yokluğun ve açlığın soğuk yüzüyle
daha yeni tanışıyorduk,
Kürdistan’ın her hangi bir şehrinin,
her hangi bir yoksul mahallesinde…

Adımız eğer Kürtçe yasak olmasa,
Şoreş, Nûjîn ve benzeri olacaktı!
Fakat yasal yasaklıydı dilimiz;
TC kimliğimizde adımız;
Kemal, Emine ve benzeri diye geçmişti kayıtlara!

Ve Cehenneme dönderilmiş bir iklimde,
yaşamaya başladık sonra…
Her gün yeni bir ölüm haberi duyduk.
Yasal mermilerden çocukların bedenine sıkılan…

Belki de bu yüzden taş atmaya başladık.
Bu küçücük ellerimizle…
Ceylan Önkol’un bedeninin her parçası için bir taş attık.
Uğur Kaymaz’a sıkılan her kurşun için bir taş attık belki! ..

Yasal mermilerle öldürülen hiç bir çocuğu, arkadaşımızı unutmadık!
Enes’in bakışlarında şaha kalktık Şerzan Kurt’un anısına molotoflar yaptık.
Yasal mermilerle gelen ölümler yetmedi zalim iktidara ve,
Roboskî’de uçak bombardımanıyla geldi en son katliam haberleri! ..

Biz Gever’li çocuklarız çoğu zaman Serhad bölgesine yağar dûş’lerimiz.
Çok önceden yakılmıştı geleceğimiz Kürdistan’ın dört bin’den fazla köylerinde.
Bu düzen böyle sürdükçe taş atmaya devam edecek bu küçücük ellerimiz.
Yüreğimiz uslanmaz asi birer çocuk, sosyal birer belayız dört duvara sıkıştırılan gençliğimizde…

Tarih:22.04.2012
şiir: Mehmet Raşit ER