İnsan yalnız olsaydı, sonsuzluk da olmazdı,
Kâinat israf olur, Rab’bim anlaşılmazdı…
Rab’bimiz oku diyor, bu hiç düşünülmüyor,
Ya şu koca kâinat, boşuna mı dönüyor?
Biz insanoğulları, Rab’bi tanıyor muyuz?
Kırgın ve yaralı yüreğimin önüne,
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
Devamını Oku
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
