Biz Çocuktuk Şiiri - Mahsun Doğan

Biz çamurla oynayan çocuklardık
Sonra büyüdük kalbimize kadar çamura battık
Merhametimiz gökyüzü kadar maviydi
Sonra aramıza gurup denen bir vakit türedi
Karanlıkta kibrit çöpü misali sönüverdik

Çocuktuk ya inancımız ummanlar kadar derindi
Ama bir gün yüzme bilmediğimizi fark ettik
Düş ve hayallerde direnişimizi perçinleştirdik
Amansız bir firkat alarmı hülyamızı çaldı
İşte O günden sonra üç beş gece nöbetleri yazıldı

Biz hayatın yarasına üfleyen çocuklardık
Yıldızları misket misali sağa sola atardık
Gökyüzüne hangimiz daha hür diye bağırdık
Tanrı affetsin kaderle bile inatlaşmıştık
Büyümeseydik kim bilir belki galip gelirdik