Biz Çocukken Şiiri - Şükrü Uyar

-Saime’ye-

Çocukluğumuzda, zengin kaldırımlarda,
parçalanmış yüreğimizi sürüklerdik ardımızda.
Emanet bırakırdık gözlerimizi,
bir simitçinin akşam vakti simitlerine.
Bağdaş kurup nasırlı elleri göğsümüzde,
Gezerdik usulca düşlerimizdeki sokaklarda.
Sıra sıra selvilerin güneşe uzanan başınaydı özlemimiz.
Baktığında, çehreni gördüğün ayakkabıların altında çiğnenirdi yaşanmayan ömrümüz.
Dara çekilirdi her bahar gidende hayallerimiz birer birer.
Ümitlerimiz solardı sararan sonbaharda
Güneş doğmazdı gecenin üstüne bir daha
Özlemini duyardık seherde açan yaban gülüne
Ve bir daha, diz çöküp, el açmazdık Yaradana.