Biz büyüdük,
Biz büyüdük kardeşim.
Ondandır sesimizin yüksek perdeden çıkması.
Biz, onurumuzla büyüdük.
Çakallarla dans ettik,
Dansımızla büyüdük ey insan kardeşim.
Bildik ki, yaban algılar anlamaz.
Dik durmayı,
Sokaklarda çınar yaprakları düştü üstümüze.
Servilerle yarıştı başımız.
Gecelerin ayazında titredik,
Tek vicdanımız ısıttı bizi.
Çamur sokaklardan kaya çıktık.
Biz büyüdük insan kardeşim.
Lakin daha çok fırtınaya yakalanıyor başımız.
Büyüdükçe yalnız kaldık.
Bu yüzden anlayanımızı arıyoruz kardeşim.
Kayıt Tarihi : 28.2.2015 13:42:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Lokman Ali Yavuz](https://www.antoloji.com/i/siir/2015/02/28/biz-buyuduk-6.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!