Biz Böyle Yetişecek İnsan Değildik

Ahmet Abi biz böyle yetişecek insan değildik,
Yaşamdan umduğumuz bu değildi,
Seninle, ne düşlerimiz vardı,
Umutlarımız beş para etmedi, gel gör ki.

İtimat ettiğimiz acılara, yıldırımlar düştü,
Kucakladığımız eller daima boş oldu,
Güvendiğimiz yürekler daima boş oldu,
Düşlerimiz sırtından aşık oldu, birçok defa,
Köşe başlarında mahvolup kaldık, birçok defa,
Kalbimiz delik deşik yetişti, birçok defa.
Ahmet Abi anlıyorsun ya,
Anlıyorsun ya,
Toyluğumuz gitti, bozuk para gibi.

Senin o liseli kim bilir nerede,
Benim o üniversiteli kim bilir nerede,
Birimiz mühendis yetişecektik birimiz hekim,
Beş para etmedi umutlarımız, katılmasak da.

Anımsar mısın, bana oku insan ol derdin?
Elimden kopardılar halbuki kitaplarımı, henüz kavramadan,
Ümitlerimi yok ettiler sahife sahife...
Halen yaşlı nazarlarım aha da bu sebeple,
Halen basık basık ellerim aha da bu sebeple,
Daima böyle asabidir kaşlarım aha da bu sebeple,
Yetişemedimse insan,
Ahmet abi be, korksun zatını insan bilenler,
Korksun zatını insan bilenler...

İşte tükenmedi yaşam savaşımız, bir türlü,
Kaldı aşkımız, daima farklı ilkbahara,
Yarınlarımız, kim vurduya sayıldı,
Ahmet Abi be, uydurma mı?..
Uydurma mı be?...

Bir yeryüzü yok mu hududu bulunmasın?
Bir yaşam yok mu, cenksiz, savaşsız?
Bize fazla mı, bu insani geçinmek?
Ahmet Abi be anlatsana..
Anlatsana be..

Sevdalara elveda,
Senelere elveda,
Bu iyilikbilmez yaşama,
Ahmet abi be, mağlup olduk,
Mağlup olduk be..

Bu mekanda adem evladı adem evladını sindiriyorsa,
Tükettik bir ömür işte,
Ahmet abi be, gittik ve de,
Gittik be!..
Ahh Ahmet Abi ah..