Dağlarda türküler söyleyip patikaları geçerken
Ay, fener olup yeryüzünü aydınlatırdı ya…
İşte o zaman,
Yüzün Ay gibi parlar, yüreğime ışık saçardı.
O geçit vermez patikada
Bekçi düdüğünün sesi,
. gecenin ıssızlığında silinip yok olurdu.
Issız gecede bir ayak seslerimiz
Bir de mırıldandığımız o özgürlük dolu
Umut yüklü sevda türküleri duyulurdu.
Gecenin karanlığına kapılıp,
Mehtabın altında patikaları aşmak yetiyordu bize.
Biz özgürlüğe
Ve geceyi aydınlatan Ay’a, mehtaba aşıktık.
Kayıt Tarihi : 12.10.2008 23:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Şairin ŞAFAKLAR BİZİM İÇİN DOĞACAK isimli kitabından.
TÜM YORUMLAR (1)