Biz. Şiiri - Hasan Suver

Acılara karşı
Bedenimizi ruhumuzla sarmayı öğrenmiştik
Hatta, Hz. İsa ile çay içerdik
Adem Babadan kalma taş bardaklardan
Kapı kapıyı açtı
Yeni bir dünyaya koştuk kılcal damarlardan
Dilimiz yansa da
Aramızda derin bir anlamı vardı
Ter kokan yoksulluğun
Çakıl taşları,
Romalı hatipler gibi ağzımızda değil, gönlümüzdeydi
Çiçeklerde asalet vardı. Yollar yorulur Gönül erleri yorulmazdı
Nesil saf sütle beslenir
Akıl Hikmetten ayrılmazdı
Derken, Dualar makamlarla buluştu.
Renkli bulutlar kuşattı bizi
Dava yerine bir buseye gitti kanlarımız
Eşya ile vefa yer değiştirince
Şimşek çakan dişlerimizden
Alev aldı ruhumuz
Samimiyet kirde boğuldu.
Maskeler örttü yüzsüzlüğümüzü Kıyafetler ruhsuz Dualar erişimsiz kaldı
Aşa işe fesat karıştı
Çoğaldı her şey
Birde bir iken çok firavunlar türedi Çocuklarımızın bedenleri bizde Ruhlarını başkaları aldı.
Hasan SUVER