Biz Şiiri - Erhan Turan

Birbirine yakın olan uzaklıklardık biz.
Kıyıların denize yakınlığı kadar yakın,
Ama gündüzün geceye uzaklığı kadar uzak...
Tek gayeleri, uzakları yakın etmeye çalışan,
Kördüğüm olmuş iki ayrı yürektik biz,
Aynı amaç için çarpan...
Kafdağı’nın arkasında kalmış hayallerle,
Paramparça olmuş duygularını,
Toplamaya çabalayan...
Derin okyanusların, azgın dalgalarına karşı,
Dimdik durmaya çalışan...
Ama pes etmeyen,
Yarım kalmış umutlardık biz,
Aynı hedefe ulaşmayı amaçlayan...
Duygusuzlukların içinde,
Anlam yüklü duygular icat eden,
Anlaşılamaz anlamsızlıkları,
Anlamaya çalışandık...
Anlaşılır anlamlarımız anlaşılmazken,
Gelmeyen, virane yarınlardık biz,
Her manada aynı anlamı bulan...

Cemreleri dört gözle bekleyen,
Tomurcuklardık biz,
Ama baharı hep kış yaşayan...
Fırtınalarda savrulmuş sevdalardık,
Savrulmuşlukları yüreklerinde yaşayan...
Ve gelmeyen sabaha kürek çekenlerdik biz,
Küreksiz kayıklarla umuda yol alan...