Biz Şiiri - Celal Özdemir

Eskiden;
Kanatlı kapılarımız,
Ahşaptan yapılarımız,
Kocaman sofalarımız,
Melek gibi komşularımız vardı.
Belki de onlar;
insanlıktan son kalanlardı.

Bir şişe gazozu;
Üç arkadaş paylaşacak kadar kanaatkar,
Kendi oyuncağımızı;
Kendimiz yapacak kadar sanatkar,
Büyüklerimize;
Her daim saygılı ve itaatkar.
İyiliklere;
Vefakar,
Sevgiliye;
Sevdakar,
Namussuzlara da:
Boyun eğmeyecek kadar,
İsyankar çocuklardık biz..!

Büyüdükçe kirlendi insanlar.
Yok artık eskisi gibi;
Yok adam gibi adamlar…

Celal Özdemir