Biz yaşam denen karmaşanın, amatör ressamlarıydık
Yarım asırlık çınarın toprağa kök salmasıydık
Dalları kırılmış, yaprakları fırtınalarda savrulmuş
Dinmeyen sancıların şiir dilinde yansımasıydık
Biz insandık, bakışlarda donuklaşan gözler
Mutlu olmayı beklerken, armağandı acı keder
Hayat bir okyanustu, kulaç atarken boğulan bizler
Can yeleğimizi takmayı öğrenemeden yitişler
Biz hayatın tik tak seslerine ayak uydurmuş karıncalar
Ekmeğin peşine düşmüş, iki ayaklı yaratıklar
Duygularımıza esir düşen, yorgun savaşçılar
Talan olmuş bir ömrün, geceye düşen sessizliği
Biz kimdik, bir anlık zevk uğruna, ana rahmine düşen cenin
Sessiz çığlıklarını kaleminle paylaşan yorgun şair
Talihin yanına uğramadığı, yüzde güzel kalpte özel insan
Sevmeyi bile becerememiştik, tutamamıştık mutluluğun elini
Biz adresi olmayan bir yolda, sevgiye adımlayan insanlar
Karanlıkları aşıp, kilitli sandıktaki hazineye kavuşmaktı belki özlem
Çocuksu gözlerde, ruh ikizini ısrarla beklemek
Ağlama insanoğlu ağlama, tüm olmayı bırak, yaşamaya bak.
Serap Atay
13-4-2011
Kayıt Tarihi : 13.4.2011 09:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
umarım bekleyişiniz boşa çıkmaz...
Kader beyaz kağıda sütle yazılmış yazı
Elindeyse beyazdan gel de ayır beyazı.
Başa gelen kötü şeylere sabretmek, iyi şeylere şükretmek ve her zaman kulluk bilinci dairesinde yaşamak. işte asıl yaşamak dediğimiz geçerli olan tercih budur. Kaderimizde varsa ruh ikizimiz de, zenginlik de, mutluluk da gelir bizi bulur. Biz hak etmeye bakalım, yeter. Hani böyle düşünenlere kaderci suçlaması yapılıyor yapılmasına da 'elindeyse beyazdan gel de ayır beyazı' dendiğinde suçlamayı yapanlar hınk diye oldukları yerde çakılıyorlar.
Son dizedeki çağrı çok hoşuma giti. Ağlama, başka formüllerle kaynaşmadan önce kendi içinde ayrışmayı öğren. Bu kemalattır. Kutluyorum.
TÜM YORUMLAR (2)