Kendimi sıradan saydığım zamanlarda,
Sadece sana bakmam yetiyordu
Kendimi değerli hissetmem için.
Bazen bulutların üzerinde oluyordum
Bazense tahterevalli'den düşen
Bir çocuk gibi hızlıca çakılıyordum yere.
Hislerimiz bazen taşıyor
Bazense bizden çok uzakta oluyordu.
Kırıyorduk,kırılıyorduk
Zaman geçiyor yine sarılıyorduk birbirimize.
Aşk bizim için bu muydu?
Kırıp,kırılmak bazense ölümüne sevmek
Bu muydu gerçekten aşkımız
Yoksa yılların verdiği o alışkanlığın mı
Esiri olmuştuk
Sen hep susan taraftın
Hep uzakta durup izlerdin bizi
Tek kelime etmeden,
Hep bekliyordun,belki de içinden ''zaman'' diyordun
O malum,bitmek bilmeyen zaman.
Nasıl yıkabiliriz bu duvarları
Nasıl ilk günkü gibi olabiliriz.
Aşkta cesaretimiz kalmadıysa eğer
Biz birbirimizden çoktan gitmişiz...
Kayıt Tarihi : 6.3.2010 19:11:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!