Biz Şiiri - Oğuz Yirmibeş

Sözsüz bir şiir var içimde
Adını tam olarak anımsayamıyorum
Kalemsiz bir düşünce kadar soyut
Çok edepsiz bir ahlağa sığınıyorum
Duramıyorum yerimde
Durduramıyorum zamanı
Ve sayamıyorum artık
Birden yirmiye, yirmiden yirmibeşe
Atlayamıyorum teker teker bıraktıklarımı
Hani öyle dolarsında
Yavaşlatırya seni
Kurşun kalemin kağıda sürtünme kuvveti
Ve ezip geçesin gelir o an
Hazzın doruklarındaysan
Ne düşündüysen yazmak için
Duraksarsın elinin ağırlığında
Yaşamak yazmak değilmiydi dersin
İşte tam o sıra
İşte tam anlamıyla oradayken
Sen, ben, biz ve ikimiz
Oluşturduğumuz ikili sırada
Ya masanın altından ellerimizi birleştiririz
Yada görmesin diye hoca
Seviştiklerimizi hayal ederiz