Ağır aksak ilerleyen hayatın aceleci yolcularıyız biz,
Yolun sonuna varmadan göçüp gidenleriz biz.
Çiçekler renk renk ama, üstündeki dikenleri görürüz biz,
Ayaklarımız kan revan, muhabbeti kalpte yaşayanlarız biz.
Ümitsiz olmaz, bunu böyle görmedik biz,
Lale bahçesi her yan, kokusunu duymadık biz.
Karanlıkta ışık tutan yoktu, bir dost eli tutmadık biz,
Üzgünüz değil mi? kendi hayatımızı kendimiz kararttık biz.
Tarifi yokmuş sevginin, yaşanmalıymış sadece
Aşka ulaşmak güçmüş, uykusuzmuş her gece
Şiirler, sözler yazıldı oysa cümle cümle, hece hece
Canımız pahasına sevmedik mi, şimdi nedir bu bilmece..?
Ilık esmez her rüzgar, dosta sarıl sıkıca, sonra bulamazsın üşüyünce...
Kayıt Tarihi : 29.11.2008 22:33:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Yolun sonuna varmadan göçüp gidenleriz biz.
Çiçekler renk renk ama, üstündeki dikenleri görürüz biz,
Ayaklarımız kan revan, muhabbeti kalpte yaşayanlarız biz.
İlk iki kıt'a güzel bir Basiret ve Maneviyat öyküsü olmuş.
Yüreğine sağlık Arkadaşım.
......f.s.m
TÜM YORUMLAR (3)