Biz Şiiri - Adnan Mehmet Tüfekci

Gözlüklerini çıkartıp,
Gözlerime bakardın.
Gözlüklerin dış dünyandı sanki,
Koyardın sehpanın üzerine.
Geriye  sadece sen ve ben kalırdık.
Gözlerinde cocukluğunun masumiyeti
Bir de sevgi.
Dalıp giderdim gözlerinin içinde,
Kulağımda bir melodi olurdu kelimelerin.
Eğilir fısıldardın suskunluğuma,
Seni seviyorum adamım diye.,
Ben de seni kadınım,
Ben de derdim yüreğimden gelen ses ile.
Biz derdik,
Benim içindeki sen harman olurdu,
Senin içindeki ben ile.
Işık olurdu aydınlanırdı dünya,
Sıcacık bir nefesti,
Her nefes şükür olurdu
Bizi biz yapan herşeye.
Hep orada kalsaydık ya kuzum,
Gözlüklerin de sehpa üzerinde,
Takıp çıkmasaydın ya gözlerine.
Uzak olmak iyi gelmeyecek
Biliyorum bize.
Oturduğun yer hala sana rezerve,
Yastığın yasak bana bile.
Sen bizden uzak yerlerde,
Ben ise bizin içinde.
Sanırım,
Ne ben alışabileceğim,
Nede senin olan şeyler sensizliğe.