Biz... Şiiri - Nebi Kılıçkaya

Geçti devran; o eskiyi arama.
Ne söylersen,merhem olmaz yarama
İster hayra,ister şerre yor ama;
Peygamberin duasıyla varız biz...

kimkime dumduma,bana dokunma.
At ölsün arpadan,iş güç tıkınma.
Faiz fa sız kalmış...ye ye bakınma,
Futboluz,müziğiz,şans ız, bar ız biz...

Fakir biz,zenginde...zayıf güçlü de,
Faili biz,zanlı biz; ölü,suçlu da.
Ne acı ki ipin ucu haçlıda.
Getiren biz...getirmeyen pürüz biz...

Şu müslümanlara oynanan oyun;
Kağıtmı,kalemmi,deryaca suyun,
Toplasanda yazmaz,buyurun sayın;
Benliği kaybolmuş...bakar kör üz biz...

Düştünmü,yavrunun birgün peşine!
Kimdi,neydi,yanındaki kişi ne?
Bu saçı ne,giyimi ne,düşü ne...
Avrupa ağında,meçhul hür üz biz...

Aile yapısı sağlamsa yurdun;
Saldırısı boşadır,çakalın kurdun.
Lakin böylelikle düşmanı serdin.
Yıkan biz...yapmaz olan kriz biz...

Gelde,dertleşelim dostum beriye!
Bilmemki sonumuz varır nereye,
Çoban diye salıp,kurdu sürüye;
Vaktin akşamında,öten horoz biz...