Sade bir sevinçti yaşadığım
Kalbime taşıdın sen gözlerini
Yemyeşil sabahlara uyandım.
Yıldızlar biçerdim gecelere ışık ışık
Adını çiçekler bile öğrenmişti
Nefes nefes sen kokarlardı.
Seni sayardı parmaklarım on, yirmi
Yetmezdi var olan rakamlar
O kadar çok sen vardı ki
Alfabe yirmidokuz harfti
Ben yüze çıkardım anlatamadım
Seni düşünürken ağaçlar eğilir,
Dünyanın başı dönerdi
Tütsüler yakardı orman,
Seni nazardan korumaya.
Sanki bir tepegözden bakardım
Öyle büyürdün ki
Korkuturdu azametin
Demirle bakır gibi
Aynı potada erir
Biz olurduk sonunda....
Kayıt Tarihi : 23.4.2008 18:03:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Ne yeşil gözleri vardı ne orman tütsüler yaktı. O hayal beni yaşattı.
![Nihal Akcan](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/04/23/biz-244.jpg)
bulduğum bu serbest çalışma gerçekten sahibine yakışır yorumlarla onurlandırır kutluyorum
kardeşimi ...........................................
TÜM YORUMLAR (20)