Kaybolduk şarkılarda,unuttuk yeminlerimizi.
Gözlerimize ellerimizle çektik perdeleri.
Yalnız dilimizi değil,
Kalbimizi de kilitledik.
Kaçtıkça kaybolduk,kayboldukça korktuk,
Korktukça kaçtık....
Aslında kaçtığımız vicdanımızken
Hep suçlu aradık her baktığımızda.
Baktığımızı göremedik oysa.
Görecek olsaydıkta anlamayacak,
Doğru bildiğimiz yanlış yolda,
Emin adımlarla yürüyecektik.
Ders almadan olanlardan,
Yeniden yaşadık acıları.
Yine de ders almadık,
Göz yaşımızı akıttıkça unuttuk unuttuk....
Hatırlamak gerektiğinde, aradık bulamadık.
Yeniden ağladık....
Tıkayıp kulaklarımızı uzak dostlara
Yakın dalkavuklara açtık yüreğimizi.
Battıkça dikenleri,gözümüz hep gülde,
Hissetmedik acımızı...
Ta ki anladık gül sahte,diken olabildiğince gerçek;
Geri döndük ezdiğimiz papatyalara.
Ne papatya, ne çimen!
Kaldık çalılar içinde,
Yalın ayak yürüdük.
Hep geç kaldık zamana...
Peşinden koşarken hayatın;
Dinç kaldı hep beyinlerimiz,
Çürüdü kalplerimiz...
Ona da geç kaldık...
Yaşanmamışlar hep gelecekte,
Yaşanmaması gerekenler hep geçmişte kaldı.
Hayellerimizi hep erteledik,
Planlarımızı sadece kağıtlara dökebildik.
Kader yazdı, biz oynadık...
Doğaçlama yapmadık, rol kesmedik
Sustuk, sustuk....
Uzun yürüdük zannettik,
Geri dönüp bakalım dedik gururla....
Geride boşluk gördük vede küçük mutluluk anları.
Bir daha bakmadık geriye.....
Ayağımızın ucuna baka baka,
Omuzlarımızda taşınmaz yük,belimiz bükük
Küçük adımlarla,
Hiç bir şey talep etmeksizin, katmaksızın var olana bir şeyler,
Olanı kabullenerek,
Sessiz, buğulu,ağır ağır yürüdük;
Yolun sonunu görmedik hiç.....
Kayıt Tarihi : 13.1.2008 23:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yolun sonunu görmedik hiç.....
kokiçe paylaşımın için teşekkür ederim sağ ol
www.pinaloglu.com
Gözlerimize ellerimizle çektik perdeleri.
Yalnız dilimizi değil,
Kalbimizi de kilitledik.
Kaçtıkça kaybolduk,kayboldukça korktuk,
Korktukça kaçtık....
Aslında kaçtığımız vicdanımızken
Hep suçlu aradık her baktığımızda.
Baktığımızı göremedik oysa.
Görecek olsaydıkta anlamayacak,
Doğru bildiğimiz yanlış yolda,
Emin adımlarla yürüyecektik.
Ders almadan olanlardan,
Yeniden yaşadık acıları.
Yine de ders almadık,
Göz yaşımızı akıttıkça unuttuk unuttuk....
Hatırlamak gerektiğinde, aradık bulamadık.
Yeniden ağladık....
Tıkayıp kulaklarımızı uzak dostlara
Yakın dalkavuklara açtık yüreğimizi.
Battıkça dikenleri,gözümüz hep gülde,
Hissetmedik acımızı...
Ta ki anladık gül sahte,diken olabildiğince gerçek;
Geri döndük ezdiğimiz papatyalara.
Ne papatya, ne çimen!
Kaldık çalılar içinde,
Yalın ayak yürüdük.
Hep geç kaldık zamana...
Peşinden koşarken hayatın;
Dinç kaldı hep beyinlerimiz,
Çürüdü kalplerimiz...
Ona da geç kaldık...
Yaşanmamışlar hep gelecekte,
Yaşanmaması gerekenler hep geçmişte kaldı.
Hayellerimizi hep erteledik,
Planlarımızı sadece kağıtlara dökebildik.
Kader yazdı, biz oynadık...
Doğaçlama yapmadık, rol kesmedik
Sustuk, sustuk....
Uzun yürüdük zannettik,
Geri dönüp bakalım dedik gururla....
Geride boşluk gördük vede küçük mutluluk anları.
Bir daha bakmadık geriye.....
Ayağımızın ucuna baka baka,
Omuzlarımızda taşınmaz yük,belimiz bükük
Küçük adımlarla,
Hiç bir şey talep etmeksizin, katmaksızın var olana bir şeyler,
Olanı kabullenerek,
Sessiz, buğulu,ağır ağır yürüdük;
Yolun sonunu görmedik hiç.....
Yurdan Yıldız
keyifle okudum çalışmalarında başarılar dilerim
www.pinaloglu.com
TÜM YORUMLAR (2)