Kahroldu inandığım tüm neşeler.
Bitti, yarını var sanıp güvendiğim günler.
Bu gece gümüş rengi bir yalnızlıkla baş başayız.
Biz buyuz işte,
Soğuk ve asılsızız.
Çok istedim sana bir şeyler anlatabilmeyi,
Hep içine gömüldü konuşmak isteyen deli.
Ortalama bir yaşama kaç neşe sığardı?
Bunları düşünürken gözlerim dolardı.
Küçük bir pencereden izlerken hayatımın akışını,
Bilmediğim onlarca mesele bana yokuş çıkarırdı.
Yaşım yirmi birken sizden biri hissetmedim.
Gözlerimdeki hayal kırıklığında bebeğini küçültemedim.
İnandım sevgilim sana,
Tek söz edemedim.
Şimdi kara kuyuların eli uzanmaz beni tutmaya,
Çok da önemi kalmaz geçince onca kötü rüya.
Yorulmuş gibi bir halim vardı ama
Yaşamaya henüz yüz tutmuş gibi dururdum aslında.
Kayıt Tarihi : 11.12.2023 00:34:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!