Büyüyen acılar gidenin ardından,
Yokluğunun büyüklüğünden de fazla geliyor zamanla.
Kalansa elde hep hüzün ve pişmanlık
Ve onca tarifsiz duygu...
Bir kuşun yuvadan ilk uçuşu gibi,
Heyecan dolu ve hevesli başlayan her şey
Zamanın acımasızlığına yenik düştü her şey gibi...
Keşke biz düşmeseydik
Bir gün gidersen eğer, ardında kalan olmayacağıma dair sözüm vardı kendime
İşte bu yüzden sen gidince,
İyi niyetlerimi astım bir bir,
Nefesi kesildi sana olan güvenimin...
Hıçkırıklara boğuldu sana olan ümidim...
Her çırpınıșta biraz daha eksiliyordun bende
Kendimi kaybederken seni de tamamen bitirmiştim.
Cansu Doğan
Kayıt Tarihi : 24.11.2018 23:02:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Cansu Doğan](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/11/24/bitti-340.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!