Bitmez, bitemez dediğim o büyük aşkı göz çukurlarıma asıyorum
Benden arta kalan enkaz yanıma en çok bu yakışacak, biliyorum
İçimi kanata kanata, canımı acıta acıta senden vazgeçiyorum
Adına bahşettiğim onca lütufu bir kenara bırakıp,
Vedalarımı ahlarımla birlikte yetim bir çocuk misali ihanet avlusuna terkediyorum...
Artık dönüşü olmayan yolların pişmanlık içermeyen sapaklarından dönme vaktidir.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla