Ne savaşlar verdim,
Silahsız, kalkansız,
karşımda vicdansız bir ordu,
Kalbimde umudum vardı.
Ne buhranlar yaşandı bu uğurda.
Korkular, umutsuzluklar, yanılgılar,
Ama gözlerimde gözlerin vardı.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Hocam şiirlerin beni aldı kanatlarına
Uçurdu kırk yıl öncesine götürdü.
Yarından önce dönemem
Yenden buluşmak üzere
Belki de,
bu ayrılıklar olmasaydı,
yüreklerimizden gelen sesler bu kadar ahenkli,
bu kadar ilgi ve dikkat çekici olmayacaktı?
Bunlar da hayatın realitesi maalesef... yüreğinize sağlık...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta