Bitsin Bu Mevsimsizlik Şiiri - Kağan İşçen

şah damarımda bu tınısızlık
sanrısızlıktır ölmek
soğuk ve gri bir denizin kenarında

çağrışımlarla yüklü hıçkırıklarımı ver
saklayayım gecelerime
kuralsız öleceğim
sakınmadan gözümü hiçbir budaktan
severek haykırışsızlığını

saygılıyım kaçınılmazlığına
vakurca ayrılığı kabullenerek
çekip gitmek yasaksızlığını kabullenerek
kanarya bakışlı bu çaresizlik
bir beni saklar hayatın tek boyutluluğuna
azgınlığına gerçeklerin
tüm yalan gerçeklerin

sen gerçek yalanımsın
gerçeğin en yalanı
yalanın en gerçeği
hep ağladığını unutan bir sevda
sevdalı sevdasızlık

gözlerimi ver
bitsin bu imlasızlık

öksüz kaldım anla dudaklarımı
beni değil dudaklarımı
bulutlar yağmur getirmiyor artık
ellerin örtmüyor üzerimi
dudaklarının son kabusundan
öksüz kaldığım
bu yağmurun ağaçsızlığı
çalışıp didinmez artık
aldanmak için uykusuzluğuna
kavuşmaların ve ekmeğin
açmazımı anla öksüz dumanlarını
elinde tuttuğun son cigaranın
dürüstlüğümle keskin bir intihar olabilirim ancak

sözlerimi ver
bitsin bu imkansızlık

güler yüzlü ara sokakların sonbaharı özleyişi
kumrularla sohbeti çiçeksiz balkonların
yoksunum üzerime çökmüşlüğünden
imgelerini al götür gel mor öğle sonralarında
okul çıkışı kalabalıkları gibi sar küskünlüğümüzü

maviye dalan şiş gözlerimde uçuşan
hercai bu zamansızlık iklimi gel artık

yazlarımı ver
bitsin bu mevsimsizlik