Şimdi şunu kafanızda canlandırın lütfen.
Körkütük aşık olduğunuz biri var. Öyle ki ondan başkasını görmüyor gözünüz. Her an, her dakika aklınız onunla dolu, meşgul. Ondan başkasını ve başka birşeyi düşünemiyorsunuz. Onunla belki de yaşayabileceğiniz en güzel, en olumlu ve de en anlamlı ilişkiyi yaşadınız. Hayatınızda ne biliyorsanız bunu size o öğretti. Uzunca bir süre hayatınızda oldu, yer aldı, doldurdu. Ve öyle bir an geldi ki, ona olan sevginizi artık tanımlayamaz oldunuz. Herşey güzel ve sakindi. Ama sonra.
O kişi birden ve hiç ummadığınız bir anda sizi bırakıverdi. Hiç bir açıklama yapma gereği duymadı. Böyle olması gerekiyordu, dedi hareketleriyle. Sizin bütün görüşme çabalarınızı reddetti. Bütün konuşma çabalarınızı engelledi. Siz kovaladıkça o kaçtı. Bir zamanlar sizi sevdiğine dair hiç bir iz kalmamış gibi hareket etti. Kendini sakladı. Hayatınıza girdiğinden çok daha kısa bir sürede, çok daha anlamsızca ve çok daha fazla üzüntü vererek sizi terketti.
Siz acınızla nasıl başedeceğinizi bilemediniz. Çünkü nasıl ki, daha önce hiç böylesine aşık olmamıştınız, bu yüzden terkedildiğinizde de ne yapmanız gerektiğini bilmiyordunuz. Avunmak için hiçbir şey yoktu hayatınızda. Çünkü böylesine yoğun bir sevgiyi pek az kişinin yaşadığına inanıyordunuz.Yaşayanlar da zaten bu avunma ya da üzülme sürecini çoktan geçmişlerdi. Yalnızdınız. Yaptığınız hiç bir şey sizin yangınınızı söndürmüyordu. Ona ulaşmaya çabaladığınız her an, aldığınız tepki bir öncekinden daha fazla yıkıcı ve öldürücü oluyordu. Bu duruma ne kadar dayanabilirsiniz? 1 ay mı? 3 ay? yada 8 ay mı?
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta