Bitmez Hüzünler Şiiri - Veysel Şimşek

Nedir bu endişe ne bu vesvese,
Sanki ben düşmüşüm zindan,kafese,
Bazen de kalırım nefes nefese,
Bitmiyor dramlar bitmez hüzünler.

Nedir bu telaşım nedir bu zorum,
Dünya geniş dünya ben dardan darım,
Bazen benim benden olmaz haberim,
Dengeyi terazide tutmaz hüzünler.

Gül dediğim dostum dikenli biter,
Acıdır sözleri kalbime batar,
Yeter zalim kader çektiğim yeter,
Gitmez benden mutlu etmez hüzünler.

Saysam bitmez hangi derdime yanam,
Öksüzüm yetimim yok babam,anam,
Dünya sana bundan vermedim önem,
Beni eşe dosta katmaz hüzünler.

Hüzünler dar gündür dostlarım uzak,
Hayat bir dramdır kaderim tuzak,
Çilem tipi boran ömürse kızak,
Beni yer bitirir bitmez hüzünler.

Mert kullarla,dürüstlere hastayım,
Yüce Rabbim olsun benim desteğim,
Yalan dünya senden şudur isteğim,
Yeter gayri yeter bitsin hüzünler.

Hainlere asla bakmam ki sıcak,
Sinsi düşman,dostum açmazsa kucak,
Şair Veysel der ki; Halim nolacak,
Bir türlü başımdan gitmez hüzünler.