Sırtına abasını vurmuş
Güneş kızgın yol ırak
Terlemiş yüzü yorulmuş
Gideceği yer ne ilk ne son durak
Bıkmış artık belli ki,
Umutlarını gün be gün yemekten
içimde bir merak
öyle bir merakki
ölümümden bir ay sonra
bir güncük yaşamak
ve
dostu düşmanı
Devamını Oku
öyle bir merakki
ölümümden bir ay sonra
bir güncük yaşamak
ve
dostu düşmanı




İnsan ne olursa olsun yürüyebildiği kadar yürümelidir derim. Çok çok çok güzel!.. Ama biraz umutsuzluk seziyorum. Umutsuzluğu yenmek zorundayız. Diye düşünüyorum.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta