Bitmeyen İsyan Şiiri - Sadıkhan Arslan

Geride bırakmak lazım her bir şeyi.
Yaşanmış, yaşanmamış ne varsa böyle,
Üç beş damla kan değil mi insan, söyle.
Sonuçta, yaşadığımız dünyanın adı fani.

Görmek, duymak istiyorum O Ulu Rabb'i.
Olursa eğer bu, isyanım dinecek belki de,
Ne diyeceğim sorularına, bilmem mahşerde.
Ama sormadan duramıyorum; nerede, hani?

Konuşursun demişlerdi; ya mutlu, ya felsefi.
Bense, ne varsa o yaşanır, demiştim kaderde,
Bilemedim, insan kaderini kendisi seçebilir de.
Şimdi ise sanırsın, oldum sanki bir Fuzuli.

Nice zaman oldu almayalı elime, şu kalemi.
Demiştim ki, bir beyaz kağıt daha kirletme,
Söz geçirdim elime,kelimeler durmadı beyinde
Belki de şimdi artık, son kağıdım da kirlendi.

Ne ararsam buldum, şu hayatta dünyevi.
İyi dediğim kötü çıktı, şimdi budur mesele,
Yapışmıştı sırtıma sanki bir kene, bir süre.
Ya şimdi verdiyse Allah, bana o güzelliği.

Etmiyorum artık isyan, etsem ne çare.
Hayatım ellerinde, bıraktım artık her bir şeyi,
Güneş ol ve istersen yak, seninim bir nevi.
Ama yakmazsan belki bulunur, bir hal çare.