Bitmesiz Haram Rövanş Şiiri - Seyfi Karaca

Yaşadıklarını taşınmaz anılarda biriktiren
Yazlık kışlık hüsnükuruntusu onca angarya
Çene çalıp
Kendi durumundan asık suratlar
Ve çatık kaşlar çıkaran alak bullaklılarla
Savsak
Sarsık
Tırs
Tartaklı
Uzak ve soğuk bir cadde gibi şehre kurulan
Ayak topuklarından taaa omzuna
Yükler yığan sızıların
Rövanşını hep kendisiyle boğuşarak
Zoraki gülüşlerin yapmacıklı tesellisine
Dostlar çarşısında görsünün
Birbirine katlanamayan yetişememezli
Hüzün
doruğunu madalyon madalyon pay biçip
Hiç yaşanmamış özlemler yığıntısna ören örene
Ya da yanlışlarla yaşamış pişmanlık yoğunu
Bıkkın
Kendini okuduğundan hiçbir anlam çıkaramayıp
Ne okuduysa
elinde kalanlarıyla Yelleme yeldirmen..
O çok kırık dökükler ortasında çökekalmaktan..
Yalan şeylerle yazık olan insan
Kendi dahi yalandan
Bin kat daha yalan

Seyfi Karaca......Ekim / 10