Bitmedi Karanlıklar Şiiri - Kasım Kobakçı

İskelet dişli dağların ortasında,
Taş ve kerpiç yığınlarının arasında,
Bitmek bilmeyen bir su içimlik anılar,
Sıkıntı ve ıstırap dolu yıllar,
Kara bir duman gibi çöktü hayatın üzerine,
Kurşun gibi, üç günlük ömrümüzün içine sıkışıp kaldı.

Hayat sevgisiyle doğar her canlı,
Bir an olsun ayrılmak istemez,
Hayat denilen sevgilinin bağından,
Yaşayamadık biz bu hayatı,
Bir kez olsun gülümsemedi bize,
Uykuda bir bebek güzelliğiyle,
Tat alamadık kırmızı yanağından.

Yeter bu azap, bitsin bu görev,
Sulara düşsün yıldızların şafağı,
Göğün nefesi olsun nefesimiz,
Yer de bizim terimizi emsin,
Büyük bir çabayla kana bulansın gün,
Okşamasın toprağımızı bahar,
Kurşun kubbeyle örtülsün hayat,
Bittiyse de asırlar süren yıllar,
Bitmedi karanlıklar.