Bitmedi Işığa Olan Özlemim

Kuş oldum yarı gecede,
Kanatlarımda bir gümüş halka vardı.
Kanat çırptım karanlıkta,
Işığı aradım her yerde,
Kondum bir dala yorulunca.
Meyvayı öptüm
Bahar tadıyla.
Tohumundan çıkarıp verdi bir demet ışık.
Yetmedi!
Süzülürken bir denizin üstünden
Balığı hatırladım hemencecik.
Daldım derinlerine,
Balığı selamladım kardeş tadıyla.
Kirletilince deniz iliklerine kadar
Görememiş ışığı bir daha.
Bomboş yüzgeçlerini gizledi utancından.
Vargücümle bir daha uçtum gittim.
Vardım bir annenin yanına.
Konup kucağına
Sarıldım sımsıkı oğul tadıyla.
O da okşayıp sevdi beni evlat hasretiyle.
Avuç avuç ışık serpti gözlerime,
Demet demet ışık koydu kanatlarıma.
Sabaha çeyrek kala
Bir kurşun ateşlendi hain bir pusudan.
Vuruldum kanatlarımın ortasından.
Yine bitmedi şafağa olan hasretim,
Yine dinmedi ışığa olan özlemim.