Bitlis'li Derim Şiiri - Yunus Öndoğan

BİTLİS'Lİ DERİM

Nerelisin diye sorsalar bana,
Başım dik şekilde Bitlis'li derim.
İçinde vefa ve dostluk yan yana,
Ne zaman görsem bayram ederim.
Dağların yâri güzel memleketim.
Senin toprağınla yoğrulmuş etim.

Kalem bir yazmış seninle yazımızı,
Anlayan yok bizim gönül sızımızı.

Bitlis bir şehirden öte bir tutku bizde,
O yüzden bağlıyız ona böylesi candan.
Tarih ve kültür var her yer, her izde,
Medeniyet kokusu gelir her yandan.
Ta ezelden sitemim hep aşkadır.
Şehirler içinde Bitlis bir başkadır.

İzmir, İstanbul yurdumun her yeri,
Bitlis'in yerini tutmuyor hiç biri.

Yiğidin harman olduğu yersin sen,
Nice büyükler çıkmış bağrından,
Tarihin ak saçlı bilgesisin sen,
Kimse anlamaz yürek ağrından.
Vadide açan güldür Bitlis'im
Dillerde dolanır bu güzel isim.

İçinde eşsiz güzellikler vardır,
Nerede dağ görsem sanki"Didebandır."

Her mahallende ayrı bir güzellik,
Sanki cennetten bir tutam yersin.
Ezelden verilmiş sana bu özellik.
Kafamın içindeki en güzel şeysin.
Bitlis yarım kalan bir düş, bir sevda,
Apansız gelen hüzünlü bir elveda.

Bitlis sürekli ruhumda bir güzel hal,
Hayata dair yaşanası en güzel ihtimal.

Nerede olsak da hep onu hatırlarız,
İçinde çocukluğumuz, anılarımız var.
Bir beyaz sayfada en güzel satırlarız,
Dede, baba yadigârı Bitlis'imiz var.
Ne kadar övünsek inan ki azdır.
Bitlis'li olmak bir güzel hâzdır.

İnsan doğduğu yere benzermiş kirvem.
İyi ki Bitlis'te doğdum iyi ki Bitlis'liyem.

Dört bir yanı dağlar içinde kalmış,
Bembeyaz kar yağar bir yandan.
Dağların başını duman kaplamış.
Sanki bir resim eski zamandan.
Her yeri tarih, bir açık hava müzesi,
Bu ülkenin içten ve samimi sesi.

Bitlis tarihin asil ve soylu çocuğu,
Hiç bitmez umuda giden yolculuğu.