Cümleler kekeliyor bir araya gelirken
düşlerin menzilinde yitiriyor mavilerini
şafağın diri güneşi altında
sessizce sabahı soluyor
ve vitrin camında yüzü
camın serinliğinde kendini süzüyor
solgun ve bezgin hayata
kaşlarını çatarak küstü kendine
soluğunu alıyor içeri
ve yağmur geldi âniden fısıltıyla
hafif
ve
bitkin
bir yağmur…
tıpkı O’nun gibi…
Kayıt Tarihi : 22.2.2009 15:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!