Karanlık bir sokağa
Gözlerimi dikmişim
Birşey aramıyorum aslında
Ama biri gelecek hissetmişim.
O kadar kötü ki geçmişim,
Sokak lambalarını taşla patlatarak
Kendimi gizlemişim.
Bu şehir ne verdiyse fazlasını almış benden.
Artık canımdan bezmişim...
Ha sen, ha İstanbul demişim
Gün aşırı hayaller kurup,
Şehri fethetmişim
Düşünmek bile suçmuş senin şehrinde,
Vazgeçmem için sürgün edilmişim...
Tam 1 sene oldu sürgünden döneli
Bana 365 gün bile kabullendiremedi,
Sensiz bir İstanbul hayalini
Girdiğim ilk,öldüğüm tek savaştın sen.
Kaç kişi vardır benim gibi
Gönlündeki yarıklarla gülümseyen?
Kaç kişiyizdir kalbini yem yapıp,
Köpekleri besleyen?
Var mıdır bu şehirde
Kalpsiz bir bedeni sevmek isteyen?
Kayıt Tarihi : 31.12.2009 01:58:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!