Bitiren Sevda Şiiri - Zafer Gök

Dağ başında küçük bir pınardım,
Kendi halimde yeşil vadilere akardım.
Kurtlara, kuşlara, Ceylanlara bakardım,
Yandım diyenlerin, canına can katardım.

Yıllar yılları kovaladı, ırmak oldu bedenim.
Göz alabildiğine ovalar suladı her bir bendim.
Tam hayat bulmuşken, içimde hissettiklerim,
Bir gök gürültüsüyle, kıyamet koptu zannettim.

Şimşekler çaktı, yağmuru sağanak yaptı.
Damladan, nehir olan bedenimi, azgın sele sattı.
Öfkelenip-kükredim, ne bulduysa önüme kattı.
Çekilip çarşaf oldu kendi, beni ummana attı.

Şimdi boğuluyorum derin sularda,
Uzanabilsem sarılacağım yılana.
Düne kadar bendim, derdi olana deva,
Beklenmedik zamanda bitirdi beni sevda.