Elma ağacının gövdesinde,
Binlerce sürgün,
Binlerce cennet bahçesi yeşerdi.
Elmalar yere düşerken
Gökyüzü,
Dilim dilim kesildi.
Yeryüzünde kan dökücü insan,
İlk defa günaha girdi.
İnsana ait ne varsa
Bir kibrit çöpü gibi kırılıverdi.
Elmaların kesif tadı,
Bütün bedduaları besleyiverdi.
Biteviye acılar
Biteviye dertler
Elma ağacını,
Ten tapınağına dikti.
Kayıt Tarihi : 25.1.2006 13:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)